الف-ب-پ

الف

یک لغزش کوچک مردی را بی حرکت کند.

اجاره نشین خوش نشینه :

کسی که خونه ندارد و اجاره نشین است در هر جایی که خوشش آمد زندگی می کند.

ادب بزرگترین سرمایه است :

بالاترین ثروت و دارایی کسی ادب اوست .

الکی خوش است :

خوشحالیش به درد نمی خورد.

اسب را گم کرده پی نعلش می گردد:

کار اصلی را رهاک کردن و به حاشیه پرداختن .

اگر خواهی اندوهگین نباشی , حسود مباش:

حسادت باعث غم و غصه می شود.

اول بچش بعد بگو بی نمکه :

با عجله قضاوت نکن.

اگر مردن نبود آدم آدم را می خورد!:

موقعی گفته می شود که حرص و ولع انسان , افسار گسیخته شود.

اگر نخوردیم نان گندم ولی دیدیم دست مردم :

ممکن است کاری را خود شخص انجام ندهد ولی دیده که مردم چگونه انجام می دهند.

انگور خوب نصیب شغال می شود:

چیز با ارزش , نصیب شخص بی لیاقت شود.

انگشت کوچک فلانی هم نمی شود:

در مقایسه خیلی اختلاف است .

او را با صد من شکر هم نمی توان خورد:

در موردی گفته می شود که کسی فیافه زننده و تلخی داشته باشد.

آب از او گرم نمیشه :

نباید به او امیدوار باشیم .

آدم هزار کاره کم مایه است :

کسی که مشغول یک کار نشود و هر بار یک کار دیگر انجام دهد , سر انجام بی کار و بی ارزش می شود.

آفتابه خرج لحیمه :

ارزش درست شدن نداره .

آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب :

زمانی گفته می شود که کسی از مشکلات زیاد نترسد.

آشپز که دو تا شد آش یا شور میشه یا بی مزه :

کاری که دو تا رئیس داشته باشد آن کار سرانجام درستی ندارد.

آب زیر پوستش افتاده !:

چاق و چله شده .

آب در گوش کسی کردن :

کلک زدن و فریب دادن .

آب در جوی داشتن :

غنی و ثروتمند بودن .

آب را زیر هفت طبقه زمین می بیند:

باهوش و زرنگ بودن .

آدم ناشی سرنارا از سر گشاد میزنه !:

کسی که کاری را می خواهد انجام بدهد ولی بلد نیست .

آخر شاه منشی کاه کشی است :

کسی که حد و مرز خودش را نداند آخرش بدبختی است .

آتش و پنبه :

دو کس و یا دو چیز که با هم جور در نیایند.

آتش با آتش خاموش نشود :

یعنی اگر کسی عصبانی شد با خشم آرام نمی شود.

آدم تا کوچکی نکنه به بزرگی نمیرسه :

برای رسیدن به مرتبه عالی باید از رتبه های پایین گذشت .

آنقدر مار خورده افعی شده !:

تجربه های زیاد اندوختن و هوشیار شدن.

از بی کفنی زنده ایم !:

خیلی بدبخت و بیچاره ایم .

از خرس موی کندن غنیمته !:

از کسی که پولداره و خسیس , پول جزیی گرفتن حساب است .

از هرچه بدم آمد بر سرم آمد:

از چیزی که نمی خواستم همان برایم پیش آمد.

یعنی به آزرویمان رسیدیم و خبر نداریم و دنبالش هستیم .

آبی که در یک جا مونده می گنده :

زیاد در یک مکان ماندن مساوی با بی ارزش شدن.

آب نمی بینه ولی شناگر ماهریه :

فرصتی به دست نمی آره ولی امکانش باشد از دستش بر می آید و ارزشی هم بر دیگری قائل نیست .

آفتابه لگن هفت دست , شام و ناهار هیچی !:

جایی که همه امکانات باشد , ولی از عمل خبری نباشد.

آسه برو آسه بیا که گربه شاخت نزنه !:

مواظب باش که آسیب نبینی .

آدم خوش معامله شریک مال دیگرانه :

خوش حساب باش تا همه قبولت داشته باشند.

آب از سرش گذشت:

 کارش درست نیست و بالا خره موفق نمی شود.

آب به آب شدن:

از جایی به جای دیگر رفتن .

آب که سر بالابره , قورباغه ابوعطا می خونه :

کسی که به مرادش برسد خوشحال و شاد شود و خودش را گم کند.

آبشان از یک جوی نرود :

به هیچ وجه با هم موافق نیستند.

ب

با همه بلی با من هم بلی :

با همه کلک با من هم کلک .

برای کسی بمیر که برات تب کنه :

برای کسی ناراحت باش که به دردت بخورد.

برای من آب ندارد برای تو هم نان ندارد:

یعنی نفعی برای هیچکدام نیست .

برهنه آمدیم و برهنه خواهیم رفت :

وقتی متولد شدیم چیزی با خود نیاوردیم , وقتی هم مردیم چیزی با خود نمی بریم .

بیلش هزار من آب بر می دارد !:

یعنی دارای اعتبار است .

به مرغشان کیش نمی شه گفت :

برای کسانی می گویند که خودخواه و مغرور باشند.

بند را آب برد :

همه سرمایه را از دست داد.

بنام ما , به کام تو :

مثل مادری که به نام بچه اش چیزی بخورد.

به هرکجا که روی آسمان هم همین رنگ است :

کاری که در جا فرقی نکند.

بی ابر باران کردن:

خیلی بهانه جویی کردن.

به شتر مرغ گفتند : بار ببر , گفت : مرغم . گفتند بپر , گفت : شترم !:

در مورد افراد بهانه جو می گویند.

به ماه میگه تو در نیا من در میام !:

برای کسانی گفته می شود که از خود خیلی تعریف می کنند.

به گوش خر یاسین خواندن :

برای کسی که پند و اندرز فایده نداشته باشد.

برادری برابری :

دو برادر سهم برابر دارند.

برای شیطان پاپوش می دوزد :

خیلی مزور و حیله گر است .

با پا راه بری کفش پاره می شه , با سر کلاه :

یعنی هر کاری خرج دارد.

بزک نمیر بهار میاید کمبزه با خیار می یاد:

وعده سر خرمن به کسی دادن .

پ

موقعی گفته می شود که شخص حقیری پیش مرد فاضلی اظهار وجود کند.

پی خر می گردد که نعلش را بکند:

زیاده طلبی و سود جویی بیش از حد .

پای خر یک بار به چاله می رود:

مثل کسی که یک با اشتباه کند.

پدر و مادر میوه نایابند :

فرزند پیدا می شود ولی پدر و مادر پیدا نمی شود.

پول علف خرس است !:

دارایی و مال و منال را به هر کسی که بخواهد نباید داد.

پیاده شو با هم راه برویم :

در مورد کسی گفته می شود که خیلی مغرور و متکبر شده باشد.

پیشانی پلنگ خاریدن :

یعنی کار سخت انجام دادن .

پول نداده , میان لحاف خوابیده :

بی سرمایه شریک مال مردم می شود و بیشترین سود را هم می خواهد.

پشت و روش معلوم نیست :

یعنی ظاهر و باطنش یکی نیست , منافق است .

پیاز هم خودش را داخل میوه ها کرده :

آدم نادرست و ناشی خود را با اهل فن مساوی بداند.

پاشنه دهن را کشیدن :

ناسزا و دشنام زیاد گفتن .

پشت دست را داغ کردن :

دیگر کاری را انجام ندادن .